هر کس دلخور شود خر است
تجربه ۱۷ سال عروس این خانواده بودن بهم ثابت کرده تا وقتی از چیزی گله یا شکایت نداشته باشی، مقبول و محبوبی.
- احتمالا دلیل اینکه این سال ها من عروس خوبه بودم و جاری جان عروس بده، همین بوده. که من به سختی و با هزینه بالا یاد گرفته ام دلخوریم را بروز ندهم، اما جاری نه! ابراز ناراحتی میکند، پیامک میدهد و ... -
اما امان از وقتی که شکایتی کنی، یا زبانم لال دلخور شوی
چنان ورق برمیگردد و تو متهم میشوی که چرا و به مجوز و جرئتی از ما دلخور شدی که از دلخور شدن که هیچ، از بودنت هم پشیمان شوی.
تقریبا هم فرقی ندارد، چه مادرشوهر جان، چه اقای پدرشوهر و چه خود شخص شخیص عزیز همسر جان
من حق ندارم از اینکه ما را از خونه شون بیرون کردن ناراحت بشم، همان طور که هیچ وقت حق نداشتم بابت گرفتن زمینمان ناراحت شوم.
چه وقتی که در راه برگشت، در ترافیک از شدت خستگی، استیصال،حالت تهوع از شدت بوی دود و ناراحتی، هق هق گریه میکردم، واکنشش به ناراحتی ام مانند واکنش در و دیواره های ماشین بود!
و چه امروز که بعد از چند هفته، در جواب اینکه مامان پشت تلفن چی میگفت، نقل قول می کنم که مامان گفتن شرمنده که مجبور شدید برید، همسر جان ناراحت میشود، پشتش را میکند و میخوابد!
خلاصه اینکه من گاهی میخواهم بدجنس شوم، همسر نمیگذارد! از ترس قهر و غضب ایشان، مجبورم همون ببعی مهربان بمانم!!
بامزه اینجاست که خودم هم خودم را متهم میکنم که حالا لال میشدی حرف نمیزدی غر نمیزدی، نمیشد؟
خدایا من چقدر بدم...
