جبران کاستی های گذشته

بارها و بارها از خدا، از خودم، از ایمان پرسیده بودم که حکمت استخاره ارشد دوم چی میتونست باشه؟ که گفته بود: خوب است و جبران کاستی‌های گذشته خواهد بود. 

هی منتظر بودم یک موقعیت شغلی خفن برام پیش بیاد، یا یکهو دروازه های علم و معرفت به رویم گشوده بشن یا بگن بیا بی چک و چونه دکتری بخون و پشت بندش هیئت علمی شو، یا چنین چیزی

 ارشد دوم تمام شد، چیز زیادی دستگیرم نشد از علم، موقعیت شغلی الحمدلله جور شد، اما نه به واسطه ارشد دوم. 

و سوال من بی پاسخ مانده بود

تا اینکه یک روز بعد از دفاع

که داشتم کارهای آشپزخونه رو انجام میدادم و شیرینی حضور مامان و بابا و ایمان رو زیر زبونم مزه مزه میکردم، یکهو انگار چراغی در ذهنم روشن شد

 پایان نامه ارشد اولم را به خاطر زحمتی که برای نگهداری سپهر کشیده بود و از خدا که پنهان نیست، برای نرم کردن دلش برای دکترا، به  ایمان تقدیم کرده بودم

و بعدها مامان یکبار اشاره ای کرده بودند که فهمیدم دلخور شده اند، از ناسپاسی و قدرنشناسی من.

و اینکه اشاره کرده بودند اگر تو به ما میگفتی، ما برای دفاعت میومدیم و ازین جهت نیز گویا به دل گرفته بودند. 

با خودم فکر کردم

می ارزید

دو سال رفت و آمد و حرص و جوش و اضطراب و هزینه و عمر

برای اینکه پایان نامه را به مامان و بابا تقدیم کنم

و برای اینکه روز دفاعم همراهم باشند و استادم از من تعریف کند و بگه خانم فلانی خیلی دانشجوی خوبیه و آنها کیف کنند از موفقیت فرزندشون، 

هر چند نه اون تعریف، نه دفاع، از نظر خودم موفقیت محسوب نمیشه. ولی احساس میکنم مامان و بابا افتخار کردند و دلشون شاد شد.(به خواهرها هم با افتخار و خوشحالی تعریف کرده بودند، الحمدلله)

به رحمت و لطف و برکت خدا امید زیادی دارم

هنوز هم فکر میکنم شاید برکتهای دیگری از قبل این ارشد دوم شامل حال دنیا و اخرتم خواهد شد

اما اگر هیچ دستاورد دیگه ای جز شادی دل مامان و بابا و جبران سبکسری و بی تجربگی من نداشته باشه، باز هم می ارزید

الحمدلله که خدا این فرصت رو در اختیارم گذاشت. 

الحمدلله