لئن شکرتم لازیدنکم

خیلی حس بدیه که به یه نفر لطف کنی و در راستای برنامه سازیش براش یه عالمه فکر و تایپ کنی، بعد از دو روز، و با وجود دایم الانلاین بودن ایشان و سین شدن پیام، دریغ از یک استیکر تشکر امیز!

خیلی دارم وسوسه میشم پیامم رو پاک کنم، مثل خودش شتر دیدی، ندیدی.

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم، که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

دوست دارم روزانه نویسی کنم، اینکه چه غذایی پختم و کی کجا رفتم و چه کسی کی اومد و ازین حرفا.

 ممکنه همین روزمره های ساده اینروزها، پنج سال دیگه برام شگفت انگیز باشه.

اینکه مدت زیادی از روز دخترک بهانه گیری میکنه، یا منو به اسارت میگیره

پسرک داد