امت امام/امام امت

قرار بود در قطار باشیم و الانا مثلا مامور قطار بیاد بگه ملافه ها و پتو ها رو بزاریم بیرون کوپه، که برسیم به شمهر امام رئوف. که زیارت رجبیه کنیم و تحویل سال را حرم باشیم و عید مبعث برگردیم. که بشود بهترین سال تحویل عمرم. اولین سال تحویل در حرم اماممان و پدرمان.

قرار بود که تدبر کنیم و بیاموزیم راجع به امت امام شدن.

چقدر مشتاق بودم به سفر و الان، که تصور حرم بی زائر امام رضا، قلبم رو میخراشه و جگرم رو میسوزونه، فقط میتونم تصاویر زنده ی حرم رو ببینم و از راه دور رو به مشرق کنم و اشک ریزان بگم:

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا المرتضی

الامام التقی النقی

و حجتک علی من فوق الارض و من تحت الثری

الصدیق الشهید

صلوه کثیره تامه زاکیه متواصله متواتره مترادفه

کافضل ما صلیت علی احد من اولیائک

 

 

یا امام رضا، دلم برای حرمت، برای حرم خواهرتون، برای حرم حضرت عبدالعظیم تنگ شده. یا امام رضا دلم برای جامعه سالم تنگ شده.

دلم ازین همه کرونا کرونا گفتن جهان تنگ شده

 

 

یا امام رضا، اصلش میدونین چیه؟ دلم برای زندگی در حضور و ظهور تنگ شده.

لطفا دعامون کنید که طعم زندگی در کنار امام رو بچشیم. 

من از زندگی بدون امام میترسم. از دنیای بدون حکومت امام میترسم.

یا امام رضا، نکنه این دنیا حضور ولی خدا رو درک نکنیم و زبانم لال راه را اشتباه بریم و اون دنیا هم از ایشان دور باشیم؟

 

دعامون کنید. دعا کنید لایق ظهور باشیم. که طعم خوش حکومت عدل الهی رو بچشیم. 

الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

 

سواد ریاضی

به شدت از فکر اینکه سپهر استعداد ریاضی نداره اذیت میشم و استرس میگیرم. وقت کار کردن باهاش، وقتی میبینم گیج میزنه عصبی میشم. اصلا از وقتی تصمیم میگیرم شروع به درس ریاضی اعصابم خورده و پرخاشگر میشم. وقتی مبینم تو تفریق اول عدد کم رو مینویسه، بعد عدد زیاد رو میفهمم اصلا مفهوم براش جا نیفتاده

و وقتی میبینم اهتمامی برای یادگیری نداره و مسخره بازی در میاره ررواننننننننننننی میشم. 

مثل همین الان. 

سرم درد میکنه و قسم خوردم فعلا باهاش کار نکنم

الحمدلله علی کرونا

خداوندا در این روزا که کرونا نفس مردممون و کشورمون رو گرفته، از هر وقت دیگری بیشتر وقت دعای فرجه، به علاوه شکرگزاری.

خدایا شکرت به خاطر نعمت هایی که دادی و گرفتی و ما امید به بازگشتشون داریم.

خدایا شکرت به خاطر نعمت زندگی اجتماعی. 

خدایا شکرت به خاطر نعمت سلامتی خودم و عزیزانم.

خدایا شکرت به خاطر نعمت رفاه و فراوانی و وفور نعمت.

خدایا شکرت به خاطر نعمت اینترنت و فضای مجازی که تحمل این روزها رو اسان تر میکنه.

خدایا شکرت به خاطر خانه بزرگ و دلباز که در اون موندن برامون لذت بخشه

خدایا شکرت به خاطر جوانی، که تا حد زیادی خیالمون از بابت این مریضی راحته

خدایا شکرت برای نعمت شیعه بودن، که اگر نبود امید به ظهور متجی عالم، چقدر دنیا تیره و تار بود و ناامیدکننده

 

 

چله

شاید برای اولین بار در عمرم، چله ای گرفتم و با موفقیت و بدون روزی وقفه ، به حمدلله به پایان رساندم. از فردای شهادت قاسم سلیمانی تا چهلمشون. هر روز فاتحه برای ایشان و تمام شهدا از ادم تا ابد. به نیت اصلاح ذات البین. و مقصودم بهبود و ترمیم دو رابطه در فامیل بود. 

یکی قهر بی سابقه ی باباجون با عمو در پی مشاجرات سیاسی اعتقادی.

و دیگری دلخوری های پی در پی جاری جان و مادرشوهر جان از همدیگه، که هر دوشون پیش من درددل میکردند و من واقعا در عذاب بودم از دلخوری ها و سوتفاهمات سلسله وار و سیکل معیوبی که ایجاد شده بود.

هر دوشون به صورت پوسته ای فعلا حل شدند و روابط در ظاهر حسنه شده. تماس های تلفنی هر چهار طرف که قطع شده بود، به لطف خدا دوباره برقرار شده و ان شاالله با لطف و کرم مداوم حضرت حق و به حق خون شهیدان، ریشه ای و عمقی هم دلها مهربون بشه و به هم دیگه گرم بشه. 

الحمدلله علی کل حال

الحمدلله علی کل نعمه