منتقد درون

چنین آدم ملالغتی ای هستم که از نوشته ی روی عکس پروفایل معلم بچم هم غلط املایی میگیرم و بهش متذکر میشم حتی. 

آخه غم فراغ ؟ 

 

طفلک دوروبریام . از دست من در امان نیستن.

گاهی فکر میکنم خیلی ادم پر اشتباهی هستم که اشتباهای بقیه به چشمم میان. البته بیشتر درباره دستور زبان و ادبیات اینجوریم. 

گاهی هم میگم ادم بدبینی هستم شاید که اشتباها به چشمم میان.

گاهی هم میگم خب بلدم دیگه! مگه بده؟ بالاخره یه عده باید بلد باشن 

تازه مگه خودم هیچ وقت غلط ندارم؟؟

خلاصه درگیرم با خودم

 همین الان یک نفر در گروه خانوادگی دوباره فراق را با غ نوشت