یک به یک دور خاطرات بچگی یک نسل نه، یک تاریخ حفاظ میکشند و پوزش میخ اهند از تخریب و نوسازی خاطرات ما
که تابستان های زیر درختان و لی لی و وسط بازی در حیاط را از ما میگیرند و جایش ، کارتون های رنگ به رنگ برای کودکانمان میماند و بازی های تبلت و نپر/ندو/ ارام باش همسایه ها اذیت میشوند!
کاش یکی دیگر از خودم داشتم
با یکی ام درس میخواندم و مطالعه میکردم و تدریس.
با دیگری ام مادری میکردم و همسری. مهمانی میرفتم و میگرفتم.
اما هنر زندگی به همین یگانه بودنش است.
(نوشته شده در درفت، دو ماه پیش، هنگام ورود به ایستگاه مترو!)
سومین شبی است که سرفه امانم نمیدهد. و من امروز از صبح نگران شب بودم و خوابی که بر هم خواهد خورد.
و بعد در همین سرزمین مردانی هستند از جنس استقامت، از جنس ایثار، که شاید 30 سال است یک خواب راحت که هیچ، یک نفس راحت نکشیده اند.
همان ها که برای دفاع رفتند و جانشان را نه، عمرشان را فدا کردند. که فدای جان، به مراتب ساده تر از یک عمر، هر لحظه مردن است.
خدایا به جانبازان شیمیایی، که عداوت دشمن، راه نفسشان را بسته، سلامتی بده.
الهم اشف کل مریض
