روزگرد
یادش بخیر برای تولد 17 سالگی ام، یک صفحه شعر گفتم، در وصف خودم.
امروز 28 امی رو پشت سر گذاشتم و فقط کمی بیشتر از یک ساعت باقی مونده تا پایان این یکی روز تولد. روزی که احساس میکنم متعلق به منه. آسمانش، کوه ها، گنجشکها، و از همه مهم تر خودم به من لبخند میزنند. شاید به نظر شاعرانه و به قول خواهر جان پروانه ای به نظر بیاد، ولی همیشه روز تولد من یه روز بهاری شفاف و زیباست.
و الان ساعتی بیشتر نمونده به پایان روز من.
و فکر میکنم چه طور به جای اینکه یک سال منتظر «روز من» باشم، هر روز جشن تولد بگیرم برای خودم، ببا حس های خوب پروانه ای؟ با حس خوشبختی، با حس «سلام، صبح بخیر. امروز روز منه، پس خیلی روز قشنگیه.» هر روز ، روزگرد تولد بگیرم برای خودم. و خدا رو شاکر باشم که یک روز دیگر به من فرصت زندگی کردن داد تا بتوانم یک روزگرد دیگه داشته باشم.
امسال، سعی خواهم کرد تک تک روزهای 28 سالگی ام، با لبخند بیشتر، امید بیشتر، مهربانی و شادی بیشتر، برای خودم تولد بگیرم.
ان شاالله.
