دغدغه

بی شک یکی  از دغدغه های این روزهای من، در کنار فکر دفاع و پذیرش و فرزند دوم، مساله حجاب است.

دغدغه ای که از همه طرف گریبانم را گرفته. موضوع این است که دلم میخواهد همیشه با حجاب باشم، و شکر خدا تا امروز همین طور است. مساله این است که بی حجاب شدن یا بدحجاب تر شدن اطرافیانم، کسانی که میشناسمشون، دوستشون دارم و حتی از اعتقادات قبلی شون آگاهم، من رو خیلی به هم میریزه.

وقتی عکس فلان دوست چادری همیشه با حجابم رو، گیرم که مدتی بدون چادر بود ولی باز هم با حجاب، بعد از چند سال که خارج از ایران زندگی کرده، با لباس آستین حلقه ای میبینم، میترسم. 

من کسی رو قضاوت نمیکنم. من به اعتقادات هیچ کس کاری ندارم. هر چند میدونم کارشون اشتباهه، ولی خدا به دل ها آگاه است و از نیت ها با خبر.

بحث من ، بحث فلانی بد است و اخ است، نیست.

بحث من، اینه که اگر روزی خداوند تقدیر ما را در کشوری غیر اسلامی رقم زد، دوست دارم مساله حجاب برام تا همیشه، و برای نسلم هم تا همیشه به اهمیت و قوت خودش باقی بمونه.

نوشتم که یادم بمونه دغدغه ی این روزهام رو، دعای این روزهام رو.

نوشتم که یادم بمونه چقدددددر از دیدن بی حجاب شدن دوستان و آشنایانم غصه میخورم.

نوشتم که همیشه با حجاب بمانم، ان شاالله