میدترم

در راه بازگشت از آرایشگاه، تو اتوبوس نشسته ام. کیف خانمی که کنارم ایستاده میره تو بازوم. کمی جابجا میشم تا اذیت نشم. خانم متوجه میشه و عذر خواهی میکنه. لبخند میزنم و میگم عیبی نداره راحت باشید. از حسن خلقی که بروز دادم! خوشنود میشم و میگم خدایا به خاطر تو. بعد وسواس میگیرم. نکنه خدا از رضایت من از برخوردم بدتر ناراحت شده باشه.

با خودم میگم کاش دنیا یه کارنامه میان ترمی، کنکور آزمایشی ای چیزی داشت بفهمیم کجای راهیم. اصلا تو راهیم یا بی راهه میریم و اینقدر واسه خودمون خوشحالیم.

خدایا دستمون رو که گرفتی، رها نکن و ازمون راضی باش لطفا.

ممنونم.