از ظرفهای نَشُسته تا پفک نخورده

تصمیم گرفتم شبها ظرفی باقی نگذارم برای صبح

در اولین شب تصمیم، قبل از خواب خانواده که خونه همساده بودیم و بعدش دخترک اجازه نداد، بعد از خواب خانواده که فقط به نیت شستن ظرفها خودمو بیدار نگه داشتم دیدم صدای تق و توق ظرفها ممکنه خواب اهالی محترم خانواده را خدشه دار کنه، منصرف گشته و به تخمه شکستن مبادرت ورزیدم، بلکه این ضعف این چند روزه دست از سرم برداره، که برنداشت.

باشد که رستگار شوم.

یکبار به همسر گفتم، شاید اینجا هم نوشته باشم، یکی از ازمایشات سخت الهی، وقتیه که تنهام، پول همراهم هست، لینا لوله ای، کرانچی یا امثالهم خوشمزه جات هم دم مغازه داره مستقیم به من اشاره میکنه. اینجاست که جدال نفس شروع میشه: اگر نخوری چی میشه؟ اگر بخوری چی میشه؟ غیر از لذت هیچی نداره، تازه ضرر هم داره، تازه اسراف هم میشه، تازه باید به خاطر چیز غیر ضروری با فروشنده نامحرم هم کلام بشم، خبببب پس شیطون رو لعنت میکنم و سعی میکنم مزه لینالوله ای رو در ذهنم تداعی کنم و مسیر رو با طمانینه ادامه بدم. خدایا منتی نیست ها، ولی خدایی این مبارزه با نفس یه دل سیر پفک بهشتی جایزه نداره؟