منِ باحوصله ی پیراشکی پز

به لیست غذاهام نگاه میکنم که ببینم برای آخر هفته که مامانم اینا میان چی درست کنم؟ نگاهم میفته به پیراشکی. چند ثانیه تعجب میکنم! منظورم از پیراشکی چی بوده؟! بعد یادم میفته که خمیر درست میکردم و پهن میکردم و قالب میزدم و پیراشکی درست میکردم. چی شد که بی حوصله شدم؟

من که خودم برای پسرک بازی آهنربایی گرفته بودم که روی یخچال بازی کنه، الان باهاش بحث میکنم که فقققط روی ملافه اجازه بازی باهاش رو داره و نه توی آشپزخونه.

دو فرزند داری من رو خیلی از پسرک دور کرده و بی حوصله ام کرده. موبایل به دست بودن هم نقش مهمی داره تو این بی حوصلگی. گیریم که باهاش زبان بخونم. اصلِ موبایل در دست داشتن باعث میشه تمرکز و توجه و حوصله ام رو از محیط از دست بدم. و این محیط شامل خانه، فرزندان و اطرافیان میشه.