یک مامان گیر دهنده ی آزاردهنده
يكشنبه, ۵ اسفند ۱۳۹۷، ۰۴:۳۵ ب.ظ
از کار نیمه تمام و نصفه نیمه بیزارم
وقتی پسرم بعد از یک ساعت از شروع مشق هابش، فقط چند خطی نوشته، کلافه و عصبی میشم.
هی با خودم تکرار میکنم به من چه، فوقش نمینویسه، حالا نوشتنش اثر مهمی هم تو اینده اش نداره، رابطه ی مادر فرزندی مهمتره تا مثلا سر ساعت مشق رو تموم کردن و ...
اما از درون مانند یک مته روحم رو میخوره، میجوه، نمیتونم واقعا ازش بگذرم. ممکنه چند ساعت تحمل کنم اما در نهایت عصبانیت فروخفته ام فوران میکنه و گدازه هاش بچه ها و خودم و همسایه ها رو ازار میده.
کاش راهنمای خوبی بهم یاد بده چه کنم. و گرنه ۱۱ سال و نیم ازین وضعیت باقی مونده، با تصاعد شبه هندسی.
