من یک مادرم. روزم مبارک
۱. شب به خاطر سارا دیر خوابیدم، نیمه شب برای راه انداختن همسر به سفر یک روزه شون بیدار شدم و الان‌که ساعت شش و ربعه برای راه انداختن پسرم بیدارم. من یک زنم. یک مادرم. روزم مبارک.
۲. هر سال روز زن، من اندوهگین، در جدال با نفسم، متاسفانه شکست میخورم. ترجیح میدادم روزی به این نام نامگذاری نمیشد تا من انتظاری برای " تبریک خشک و خالی" نیز نداشته باشم.
مدام عظمت مولود این روز رو به خودم یاداوری میکنم، و اینکه اگه راست میگم و امروز من هم به تاسی از حضرت مادر، اسمم رو مادر و زن میگذارم، باید رفتار و کردار و منشم به ایشون نزدیک بشه، نه صرفا عنوان و نامم.
ولی امان از شیطان و نفس اماره. اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
۳. دخترک دستم رو میگیره و با ناخنهاش نیشگون میگیره. عادتیه کا از هفت هشت ماهگی یا خیلی قبل تر داره. بارها و بارها اقای همسر پرسیده اند که چرا فقط دست تو رو میگیره و دلم قنج میزنه که دست منو نیشگون بگیره. حتی بارها دستش رو گذاشته رو دست من تا دخترک دست اونو بگیره و دخترجانم خیلی شیک و بی کلام دستشون رو پس زدند تا به من برسند. گفتم: چون بچه ها، یک عضوی از بدن من بوده اند و این اصلا شعار نیست.
۴.بین خنده ی من یادش میاید و به من اخم میکند و میگوید: عصبانیم از داداش، که سبد اسباب بازیام رو برداشت.
اخم میکند و میگوید: عصبانیم از بابا که بهم گفت نکن.
اخم میکند و میگوید: ناراحتم که چیز خوشگلم رو گم کردم.
و من مادر و سنگ صبور و سلطان غم ام برای او.
۵. الحمدلله که مادرم.
۶. مادری، مادر شدن رو به مبعوث شدن تشبیه کرده بود. زیبا بود و من در ادامه میگوییم که از کرامات، معجزات و سجایای پیامبران، ما را صبر ایوب لازم و کافیست.
۷. دخترک بیدار میشود، از تخت پایین میاید، سرش را روی سینه ام میگذارد و میخوابد.
۸. هزینه ی ازادسازی مدرک، من رو دوباره به چالش هدف گزاری کشیده. همسر میگوید: اگر استخاره خوب اومد و دانشگاه پیدا کردی که ادامه میدیم، اگر نه که بشین و به بچه ها برس.و نگو که دلم میخواد کار دیگری بکنم.
این حرف من رو به گریه می اندازه. مگه به بچه ها نمیرسم؟ مگه من فقط در بچه ها خلاصه میشم. مگه
