سرگردانی

از صبح زود علی الطلوع که نه، از ساعت ده تا الان که یه ربع به هفت عصره، اشپزخونه ی منفجر رو تمیز کردم، یه عالمه ظرف شستم، دو نوع غذا، برای نهار و شام اماده کردم، خونه رو مرتب کردم، کتاب خوندم، با پسرک درباره ی قران خوندن و به خاطر تمایل من به تبعیت او، و تمایل او به تبعیت نکردن از من، به نتیجه نرسیدیم و رهاش کردم، و حالا شدیدا دلم گرفته دلم خلوتی میخواد که شدیدا ندارمش. کارهایی دلم میخواد بکنم که شدیدا بچه ها نمیزارن.

و من پر از بغضم. 

نمیدونم این شیوه قران خوندن و وادار کردن پسرک به حفظ درسته یا نه. خدا راضیه که حفظ قران برای بچه ها معادل دعوا و جر و بحثه؟