خدا گم شده ام. پیدایم کن.

دلم گرفته و باز منتظر یه خبر خوب، یه پیام هی موبایل رو چک میکنم.

متنی رو که نوشتم و بازخورد گرفتم و تصحیح کردم و دوباره فرستادم دو روز و نیمه که تیک seen خورده اما جوابی براش نیومده. که البته جواب نشنیدن برام راحت از جواب منفی شنیدنه.

حس " من به اندازه کافی خوب نیستم" خیلی ازار دهنده است. 

 

دلم گرفته، امشب اولین شب قدره و من بدبخت امروز دعوای شدیدی با پسرک کردم. لابد برای امادگی روحی شب قدر. 

حالا شب با چه رویی برم در خونه خدا و بگم ببخشید

خدا رو شکر که خدا مثل ما ادمها نیست وگرنه میگفت صبح که صداتو انداخته بودی تو سرت، فکر شب قدر نبودی؟؟!!

شب قدره و ما در خانه، نمیدونم چه طور میخوام صبح کنم. یا ندو ندو گفتن به بچه ها، با گریه نکن گریه نکن های سارا، نمیدونم.

کلافه ام. سردرگمم.

اصلا خود خود گم شده ام.

 

الم یجدک یتیما فاوی

و وجدک ضالا فهدی