و بشّر الصابرین
اگر بخواهم تا رمضان سال آینده، به شرط حیات و توفیق الهی، چشم اندازی عملی برای خودم ترسیم کنم، قطعا بهبود و ارتقای روابطم با بچه ها در صدر اقدامات قرار میگیرند.
و من ان شاالله از روز عید فطر، چله ی صبر میگیرم، به یاری خدا.
با خواندن هر روزه زیارت عاشورا.
صبوری را هر روز تمرین میکنم.
صبوری با بچه ها
صبوری با همسر
صبر بر گوشی دست گرفتن
صبر بر گرانی و تلاطمات اقتصادی
صبر بر خودستایی
و الان دارم فکر میکنم برای هر کدوم از اینها، چله صبر لازمه.
همه با هم، شاید با چهل روز تثبیت نشه در من.
پس به امید خدا با چله صبوری و حوصله با بچه ها شروع میکنم.
یک کار دیگه هم که باید انجام بدم و خیلی مهمه، اینه که خودم رو ملزم به انجام کارهام بکنم و دنبال الزام بیرونی نباشم. اینطوری نباشه که برای کلاس حتما درس بخونم و در غیر این صورت نه،
یا یادگیری ها رو کلا منوط به قرار جمعی نکنم.
قرار خودم با خدا ، یک اجتماع عالی و بی نقص، به واسطه همگروهی بی نقص برام به ارمغان میاره. الیس الله بکاف عبده
