تدبر در ساحت کارهای نیمه تمام
خدا کار نصفه نیمه و شلخته دوست ندارد
پس
نمیشه که یه زندگی همین طوری نصفه رها و تموم بشه.
مرگ هایی که آدم خیلی حیفش میاد
که عه! یهو وسط زندگی، چرا نصفه موند و رفت
با توجه به شناختی که از خدای همه چی تموممون دارم،
در واقع نصفه نمیمونند و در برزخ تکمیل میشن.
(انتقال به دو خط بالاتر) کارهای نصفه، پروژه های هتوز به سر انجام نرسیده ، بچه های بزرگ نشده و از آب و گل در نیومده، علم هایی که زیر خاک میرن... مواردی اند که به نظر نصفه میمونند رها میشن...)
شاید اونطور که ما انتظار داریم، یا بلدیم به سرانجام نرسند، اما حتما کمال و اتمامی توش هست.
شاهد حرفم، حدیث از معصوم علیه السلام داریم که اگر مومنی در زمان حیاتش فرصت نکنه همه ی قرآن رو یاد بگیره، تو برزخ بهش یاد میدن.
ما قرار نیست از اندوخته هامون این دنیا استفاده ی چندانی بکنیم که بگیم حیف شد و نصفه موند.
این دنیا قلکه. قرار نیست بشکنه و پولاش خرج بشه
قراره پر پر بشه و اون دنیا بازش کنند واسمون و بریم با پس اندازهامون واسه خودمون جایزه بخریم.
حالا اگه سر سال شد و وقت شکوندن قلک و پولمون برای خرید اون دوچرخه خوشگله که در نظر گرفته بودیم کم بود، مامان و بابامون حواسشون هست که ما در طول سال ولخرجی نکردیم، همه رو پس انداز کردیم، خب چه کنیم که همینقدر بهمون عیدی داده اند و نه بیشتر؟؟
اونوقته که پارتی بازی میکنند و بقیه ی پول دوچرخه رو هم از جیب مبارک -تو بخوان خزانه غیب الهی- میدهند و ان شاالله میریم که دوچرخه خوشگله را از آن خود کنیم.
