استغفار
یک ساعت از وقت مطالعه المیزانم را گذاشتم و به جای آنچه باید میخواندم، اراجیف خواندم. اراجیف مطلق.
وبلاگی و چرت و پرتی و غرق شدم در کامنت های بی سر و تهش و در عجب بودم از اینکه عجججببب جامعه ای داریم! ولی ارزیابی جامعه یک ساعت دنبال کردن کامنت ها و دعواها و همان اراجیفی که گفتم را نمیخواست. این نفس بود که منو میکشوند...
حالا بعد از یک ساعت المیزان را باز کردم که بخوانم. کامنت ها رژه میروند و تمرکزم را میگیرند و اعصابم خرد است از جایی که رفته ام و چیزهایی که خوانده ام...
یک ساعت از عمرم را گذارندم که ان دنیا نمیدانم باید بگویم چرا و چه طور گذرانده ام... جوابی برایش ندارم... جز خجالت و حسرت
اما قربان خدا برم که در استغفار همیشه باز است. میپوشاند و پاک میکند و تبدیل به حسنه میکند.
استغفرالله ربی و اتوب الیه
خدایا میشه کمکم کنی و دیگه طرف وبلاگ های قروقاطی و چرت و پرت نرم؟ همین هایی هم که میخوانم هم نرم؟ نمیدونم چه مرگیمه که دستم به چک کردنشون میره و سراغ گرفتن از احوالشون. حالا خوبه کامنتی هم نمیگذارم و اگر نرم، کسی منتظرم نیست.
قسم لازم دارم میشم. ...برای شروع، قسم سه ماهه خوبه؟
بعدش قسم یک ساله؟
از خر کمترم اگر تا پایان تابستان دستم برود سمت هر نوع وبلاگی، غیر از وبلاگ خودم.
