دوراهی

 و این مجددا منم

 

ابستاده در دو راهی موفقیت شغلی- تحصیلی و فرزندآوری.

برای سومین بار در این دو راهی ایستاده ام... 

و نمیدانم کدام جناح را دعا کنم

از طرفی با دیدن بچه دست و دلم میلرزد و ندای درونم شدیدا بچه بچه میکند، آن هم دو قلو! 

از طرفی کنکور ارشد رتبه ام خوب است و احتمال زیاد قبول میشوم و به علاوه فکر دکتری و شاغل شدن وسوسه ام میکند. 

بین درس و بچه شاید بتوان جمع کرد، بآ مرخصی، و به زحمت. همانطور که سر سپهر و ارشد اولم جمع شد. با بهترین نمرات. 

 

اما بخواهم مشغول به کار شوم، دیگر با بچه داری نمیشود. حداقل در پنج شش سال اول بچه. چون مستلزم گذراندن دوره های تکمیلی و وقت آزاد و ... است.

و این یعنی کار میرود به بعد از چهل سالگی.