اینجا مشق‌های یک نفر مانده!

روزها در تکاپوی روز و هیاهوی بچه ها، به خودم وعده ی شب بیدار ماندن و مشق نوشتن میدهم. 

شب خوابم می آید و ترس صبح خوابم ماندن دارم. (مثلا فردا که وقت سنجش کلاس اول ساراست و نباید خواب بمانیم)

صبح زود هم چشم هایم به زور چوب کبریت باید باز بمانند

و دوباره روز از نو...