لان کفرتم ان عذابی لشدید

طوری رها شده ام ، که گویی تو سالها با من بودی و اکنون بی تو، نمیدانم چه کنم. 

و تو فقط اندازه نیم بند انگشت هم نبودی

 

دیروز انگار یک دفعه فهمیدم چه شد که اینطور شد

ما در مواجهه با هدیه خدا، وقتی سپهر را به ما داد، ناسپاس بودیم. 

و گمان میکنم این اتفاق، تنبیهی برای ناسپاسی ۱۳ سال پیش ما بود. 

گاهی گمان نمیکنی، ولی میشود

گاهی نمیشود، که نمیشود که نمیشود

 

البته از رحمت خدا ناامید نیستم. ان شاءالله این فرزند،  در کنار اجداد مطهرش ذخیره و شفیع اخرتمان باشد

و خدا در وقت مناسب، فرزند(انی) سالم و صالح به ما عطا کند.