کار خدا را میبینی؟
چند سال هم از خدا بچه خواسته ام، البته همواره با شک و تردید
و هم از خدا کار خواسته ام، در محیطی خوب، پژوهشی و دانشگاهی و ساعت منعطف و امکان دورکاری و ...
و حالا،
خدا هر دو را به من داده
و بامزه اینجاست که به خاطر یکی، باید دیگری را فدا کنم.
همانطور که با همسر قرار داشتیم، برای دو ماه حضور،
و همچنین در پی ناپایدار شدن شرایط جوی بارداری.
پیام دادم به مدیر شرکت و گفتم دیگه امکان حضور ندارم.
گفت محدودیت موقتی است یا دائمی؟
گفتم احتمالا دائمی.
گفت شنبه میتونی حضوری بیاید جلسه؟
گفتم متاسفانه نه
و بعد از دل دل کردن های بسیاااار، از دیشب تا امروز، و چند بار استخاره، بالاخره گفتم:
برای حفظ فرزندی که در راه است، ملزم هستم مدتی استراحت داشته باشم.
ممنون میشم مجازی باشد.
و هنوز پیام را باز نکرده و جواب نداده.
سپردم به حضرت ام البنین و حضرت عباس
من این شغل را در روزهای آخر ختم سوره یاسین برای این حضرات به دست آورده ام. به خودشان سپرده ام اگر صلاح و خیر دنیا و آخرتم باشد، برایم بماند.
و یادم باشد
اینکه در زمان حضورم در شرکت، مدام به خودم یاداوری میکردم که از انچه حضرت فاطمه وصف کرده اند که بهترین حالت برای زنان این است که مردان را نبینند و مردان نیز آنان را نبینند، دور هستم.
اینکه همسرجان چقدر ناراحت بود، از حضور طولانی مدتم ، ولو دو روز، در شرکت
اینکه به گفته خودش یکی از بدترین شبهای عمرش را با غصه و اضطراب از حضور من در آنجا تجربه کرده است.
اینکه سارا چقدر از نبود من غصه میخورد
اینکه از حضور گاه و بیگاه ان همکار نامربوط در اتاق کارشناسان چقدر معذب بودم،
از پیچیده شدن صدای کفشم در راهرو عذاب وجدان داشتم
اینکه نهار خوردن برایم آوارگی و بلاتکلیفی بود.
اینکه عصرها، خستگی فشار میاورد و من با خودم فکر میکردم لیس بقهرمانه... (زن ریحانه است، قهرمان نیست)
اینها را یادم باشد، مخصوصا دو مورد اول را، که اگر با دورکاری ام موافقت نشد، احساس حسرت نداشته باشم
هر چند مزایای کارم و محل آن هم کم نیستند. از مقید بودن همکاران، تا خود کار که جذاب است، تا محل کار که دانشگاه شریف است، تا انعطاف و روزهای کم آن، امکان دورکاری، ذات کار کردن هم که مطبگلوب من است، ان هم کار مژوهشی، در فضای نخبگانی.
ولی اولویت من، حفظ خانواده و ارزش هایم است.
پ.ن. بدون شرط و شروط موافقت شد، با استقبال و تبریک فراوان بابت فرزند جدید،
حتی با افزایش حقوق تا سقف مدنظرم نیز، با کمی شرط و شروط موافقت شد.
الحمدلله کما هو اهله
