این بارداری اما
دستم به نوشتن در آن یکی وبلاگ نمیرود
حتی از شنیدن پیام تبریک هم تنم میلرزد
دیروز دکتر بودم
به جای آسودگی خاطر و کسب اطمینان
چند مورد یادآوری شد وتنم لرزیدپگفت به خاطر خونریزی چند روز پیش، دوباره برو سونو تاببینیم رشدش متوقف شده یا نه
بعد یهو خودم، و نه دکتر یادم افتاد که بعد از سقط قبلی، آمپول رگام نزده ام و همین شد که امروز مجدد رفتم آزمایشگاه و تست دادم برای RH، خدا کنه جوابش خوب باشه
آخه چرا دکتر نپرسید، من هم کلا یادم رفت
البته میدونم چرا
چون در ویزیت قبلی، واقعا توجهی بهم نکرد. خب سقط کردی و تمام.
عصر باید برم سونو
سه شنبه هم وقت دکتر پریناتولوژیست گرفتم، چون دکتر گفت بارداریت پر خطر محسوب میشه با توجه به مکانیوم 37 هفته ی دو تای قبلی وزن زیر سه کیلویشان، و یک سقطی که داشتی
و لکه بینی هم که مساله چهارمه
این ها باعث شد که تصور رویاییی که از لحظه خبر دادن بارداری به بچه ها داشتم، نابود بشه، خبر بارداری را به جای خوشحالی، با دلهره به بچه ها دادیم، با بغض
تصورم از خبر بارداری، کیک و خوشحالی و دورهمی و شادی و ... بود،
الحمدلله علی کل حال
به اسم جهاد وارد این میدان شده ام و جهاد، سختی دارد.
جهاد، جان دادن دارد
الحمدلله
عصر که بروم سونو، حداقل از زنده بودنش مطلع میشم ان شاالله
جواب آزمایش که بیاید، معلوم میشه نزدن روگام خطر ساز شده یا نه
سه شنبه هم که باید برم دکتر و ببینم چی میگه
درسته دفع مکانیوم بچه ها باعث کم وزن گرفتنشون شد، و نتونستم طبیعی دنیا بیارمشون، ولی الحمدلله مشکلی نداشتند با این قضیه، نه زردی نه دستگاه، نه مشکل تنفسی به لطف خدا
نمیدونم
رفتن پیش پریناتولوژیست، به غیر از وقت و هزینه و استرس، نمیدانم فایده دیگری نیز دارد یا نه
ولی به هر حال، باید هر کاری از دستم بر میاد انجام بدم
در جهاد که نمیشه کاهلی کرد
غصه ام، از کارهامه، که قول 60-80 ساعت کار را داده ام به مدیر شرکت، و الان که 9 ام ماهه، کمتر از هفت ساعت کار کرده ام
و پیگیری این همه دکتر و استراحت هایی که لازمه، من رو از کارهام گذاشته
استرس نتیجه این ازمایشها چی میشه و ... هم که جای خود
هزینه هاش هم که دیگه هیچی
حقوق م را که به نیات زیارت کنار گذاشته بودم دارم هزینه ویزیت و سونو و ... میکنم
الحمدلله که پول هست و نگرانی از آن نیست
ولی حیفم میاد به جای زیارت امام حسین، میرم زیارت این دکتر و آن دکتر!
