تنبل خونه شاه عباسی
یک طور شل و وارفته ای شده ام که از خودم بدم می آید
نمیدانم از بارداری است
از بهار است
از سرما است،
یا از خانه ماندن
به نظرم بیشتر گزینه یک و چهار صحیح است، کمی خم سه
صبح میخوابم، بعد از ظهر هم میخوابم، شب کمی سخت، ولی اتفاقا آن را هم میخوابم!
مدت زیادی هم دراز کش هستم
بهم میگویند استراحت لازمی و واجبی و استراحت مطلق و این ها
اما من روحیه ام با این میزان استراحت سازگار نیست، ولی چه کنم که در خانه مانده ام و همش میخوابم!!!
امروز به خودم قول داده بودم پایان نامه را پیش ببرم. اما بعد از رفتن بچه ها به مدرسه، چه کردم؟
حدسش زیاد سخت نیست، دو تا لحاف پشمی کشیدم روی خودم و یک کمی کتاب خوندم و بعد خوابیدم. هر چند گوشی هم دینگ دینگ صدا میکرد و بیدار میشدم و دوباره پلکهایم روی هم می افتاد.
تا اینکه ساعت یک‌ربع به ده، با انگیزه ی جلسه ی احتمالی ساعت ده، بالاخره از زیر لحاف بیرون امدم
و چه کار کردم؟
امدم روی مبل دراز کشیدم!! و البته این سطرها را به رشته تحریر در اوردم!
موفقت است، میدانم.
من باید تا شهریور دفاع کنم، ان شاالله
کار جدید هم که در شریف بهم محول شود، ازین تنبلی و رخوت کاسته میشود
هوا هم رو به گرم شدن است، دبگه زیر لحاف رفتن، لطف خودش را از دست میدهد
به امید روزهای پر انرژی تر، بریم بخوابیم 
